جوجه بلدرچین فوق سنگین یک روزه
جوجه یک روزه بلدرچین فوق سنگین Coturnix، یکی از رایج ترین پرندگان که به نام بلدرچین ژاپنی نیز شناخته می شود. این بلدرچین برای گوشت و تخم مرغ بسیار ارزشمند است، اما در بازار حیوانات خانگی نیز به عنوان بلدرچینی که در زمان ممنوعیت جوجه ها پرورش می یابد، محبوب است.
بلدرچین Coturnix یک پرنده "جایگزین" فوق العاده برای پرورش غیر از مرغ است. در طول دهه‌های بین سال 1900 و شروع جنگ جهانی دوم، صنعت بلدرچین خانگی در ژاپن رونق گرفت و بسیاری از خطوط بلدرچین برای آواز خواندن، تخم‌گذاری پربار و تولید گوشت زیاد پرورش داده شدند. در پایان جنگ، تعداد کمی از بلدرچین های ژاپنی باقی مانده در ژاپن تعداد انگشت شماری از انواع تخم مرغ و گوشت بودند. در سال‌های پس از جنگ، این بقایا با هم یا احتمالاً با بلدرچین ژاپنی که از جمعیت‌های داخلی کشورهای همسایه وارد شده بود، پرورش داده می‌شد. جوجه های این پرندگان پایه گذار بیشتر جمعیت بلدرچین های ژاپنی در اروپا و آمریکا هستند.
چرا کوتورنیکس یا مرغ بلدرچین ژاپنی؟
- کوچک، جمع و جور، فضای زیادی نیاز ندارد
- نسبتا آرام و رام
- بسیار پربار، به خصوص در زیر نور مصنوعی
- تبدیل زیاد غذا به تخم مرغ و گوشت
-تخم مرغ بسیار مغذی
توصیف فیزیکی بلدرچین ژاپنی
به طور کلی، آنها قهوه ای تیره با نشانه های لکه های گاومیش در بالا و قهوه ای روشن در زیر هستند. آنها یک نوار سفید در بالای چشم در کنار سر دارند. پاها نارنجی مایل به خاکستری تا صورتی مایل به خاکستری هستند، مانند منقار. بر خلاف نرها، ماده‌هامعمولاً (اما نه همیشه) رنگ قفسه سینه و لکه های سیاه یا گلو را ندارند.
تنوع در رنگ پرها وجود دارد. برخی از پرندگان به رنگ سفید گاومیش با علائم قرمز تا مایل به قهوه ای در بالا هستند. برخی دیگر ظاهر قهوه ای تیره با لکه های کم یا بدون لکه دارند. علاوه بر این، انواع طلایی وجود دارد که در داخل خانه رشد کرده اند. اندازه بال در نر و ماده مشابه است و بین 92 تا 101 میلی متر است. دم نرها و ماده ها از نظر اندازه شبیه به هم هستند و از 35 تا 49 میلی متر طول دارند.
توانایی قابل توجه پرورش بلدرچین
بلدرچین های ژاپنی بیشتر به دلیل توانایی های چشمگیر تولید تخم می شناسند. پرندگان اهلی بین چهار تا شش هفته به بلوغ می رسند و از شش هفتگی می توانند شروع به تخم گذاری کنند که در مقایسه با سایر پرندگان اهلی مانند مرغ بسیار جوان است. این بدان معنی است که یک مرغ به طور بالقوه می تواند در سال اول خود حدود 300 تخم بگذارد و بلدرچین را به منبعی ثابت و بالقوه پرسود از غذا و محصولات برای فروش تاریخی تبدیل می کند. علاوه بر این، بلدرچین نسبتاً مقاوم به بیماری و کاملاً مقاوم است. علاوه بر این، بلدرچین های خانگی با تقاضای نسبتاً کمی برای فضا و خوراک به ویژه در مقایسه با جوجه ها به این بهره وری دست می یابند. در واقع، نسبت اندازه تخم به وزن بدن برای بلدرچین بیشتر از مرغ است.
بلدرچین دو منظوره
خطوط بلدرچین ژاپنی امروزه برای تولید تخم مرغ، تولید گوشت، دو منظوره (تخم مرغ و گوشت) یا رنگ پر خاص توسعه داده می شوند. بیشتر بلدرچین های ژاپنی ذاتاً تخم مرغ خوبی هستند، مشروط بر اینکه از رژیم غذایی با پروتئین بالا تغذیه شوند و به خوبی از آنها مراقبت شود.
میانگین وزن تخم بلدرچین 10 گرم است که تقریباً یک پنجم وزن یک تخم مرغ است. از طرفی توسعه زنجیره های تولید گوشت مستلزم پرورش انتخابی بیشتر و ثبت کامل وزن هر پرنده در زمان بلوغ است تا پرندگانی با حجم گوشت بیشتری تولید شود.
برخی از تولیدکنندگان گوشت قبل از جوجه ریزی و جوجه ریزی، تخم بلدرچین ها را خودشان وزن می کنند و تنها تخم هایی را انتخاب می کنند که سنگین تر از حد متوسط هستند، در حالی که سعی می کنند از دو برابر شدن زرده جلوگیری کنند. این روش به طور جهانی پذیرفته نشده است و اکثر تولیدکنندگان گوشت بیشتر به وزن ثبت شده و نرخ بلوغ تکیه می کنند، زیرا وزن تخم مرغ تضمینی برای تولید یک بالغ بزرگتر نیست. بیشتر بلدرچین‌ها برای تولید گوشت بین هفت تا هشت هفتگی برداشت می‌شوند، بنابراین پرورش بلدرچین‌هایی که به سرعت بالغ می‌شوند و بالغ می‌شوند، مطلوب است. بلدرچینی که بسیار مسن تر از این برداشت شود، گوشت سفت خواهد داشت.
